مصاحبۀ سایت آفتابگردانها با «مجتبی حاذق»
«شعر اهل بیت باید بهترین و فنی‌ترین شعر باشد»
سایت آفتابگردانها، این‌بار به استان سرسبز گیلان سفر کرد، تا گفت‌وگویی داشته باشد با شاعری جوان از شهر رشت. در ادامه، مصاحبۀ سایت آفتابگردانها با «مجتبی حاذق»، فارغ‌التحصیل کارشناسی ادبیات از دانشگاه گیلان و مسئول «مجمع شاعران جوان انقلاب اسلامی استان گیلان» را می‌خوانیم.
ـ سلام. اگر بخواهید مجتبی حاذقِ ٢۴ساله را در یک جمله معرفی کنید، چه می‌گویید؟
غبار بی‌اعتبار آستان مولا امیرالمومنین؛ علی علیه‌السلام، که تنها آرزویم این است که مرا شاعر و نوکرش بدانند.
ـ شما در جایی گفته بودید که هیأت باعث روی آوردن شما به سرودن شعر شد. این اتفاق در چه سالی روی داد. کمی برایمان توضیح دید.
سال ۸۵ وارد هیأت ثارالله رشت شدم. بهترین دوستان و برادرانم را آنجا یافتم و مسیر زندگی‌ام تغییر کرد. به لطف حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، پابند هیأت شدم. به مداحی علاقه‌مند بودم اما شرایط مداحی کردن برایم فراهم نبود. الآن می‌فهمم آن کسی که برنامه‌ریز عالم است، داشت برنامۀ دیگری برایم می‌ریخت. ماجرایش کمی پیچیده است که چگونه و کجا حس کردم، باید شعر بگویم که توضیح دادنش در این مجال نمی‌گنجد. به‌هرحال به لطف یکی از دوستان، معرفی شدم به حاج ابوذر بیوکافی که مداح هیأت بودند و همچنان هستند. حاج ابوذر واسطۀ خیر کثیری بودند و در آشنا کردن بنده با شاعران مطرح کشور، بسیار نقش داشتند. به هرحال زمینۀ جلسات شعر را در همان هیأت برایم فراهم کردند. یادم می‌آید که بعد از چند ماه، جلسات پر رونقی شکل گرفت، استعدادهای زیادی شناسایی شد و شاعران خوبی مثل آرش پورعلیزاده و رضا نیکوکار و... به عنوان استاد در جلسات، حضور پیدا می‌کردند. یادش بخیر، پر از خیر و برکت بود.
ـ اشعاری که از شما شنیده و خوانده شده است، بیشتر در دو حوزۀ شعر آیینی و شعر انتقادی است. آیا فعالیت شعری شما محدود به همین دو حوزه است یا خیر؟
به خاطر تعلق قلبی که به اهل‌بیت (ع) داشتم و دارم، همواره در زمینۀ شعر آئینی فعالیت می‌کنم، اما در سال‌های اخیر به خاطر احساس دغدغه‌ای که به وجود آمد، به طور جدی‌تر وارد فضاهای آزاد، عاشقانه و انتقادی شدم. البته رسانه و علاقۀ مخاطب هم در انتشار بیشتر اشعار آئینی از بنده، نقش داشته‌است.
ـ شما در رشت، جلسۀ شعری را پایه‌گذاری کردید و اکنون هم مجری و مسئول آن هستید. کمی از آن برای ما بگویید. این جلسه، چگونه و از چه زمانی تشکیل شد؟
اواسط سال ۹۴ به همراه ۴ نفر از دوستان که دغدغۀ ادبیات انقلاب اسلامی را داشتیم، تصمیم گرفتیم که برای تحقق منویات مقام معظم رهبری در حوزۀ ادبیات، حرکتی را آغاز کنیم. از ابتدا هم قرار گذاشتیم که کاملأ مستقل از هر ارگان و گروهی، فعالیت کنیم. همان‌طور که عرض کردم ابتدا ۴ نفر بودیم و امروز به لطف خدا نزدیک به ۳۰ نفر عضو جلسۀ شعر ما هستند. البته جلسه، خصوصی برگزار می‌شود و اعضاء به صورت گزینشی، وارد می‌شوند. برای این جمع و جلسه، اسمی گذاشته‌ایم که برایمان بسیار مهم است؛ در واقع هویت جمع ما همین نام است که گفتمان و مشی ما را نشان می‌دهد، «مجمع شاعران جوان انقلاب اسلامی استان گیلان» اسم این جمع است که بسیار در تلاش برای ثبت رسمی آن هستیم.
ـ اگر بخواهید سه دستاورد و خروجی مهم جلسات خود در رشت را بیان کنید، چه مواردی را نام می‌برید؟
اول این‌که، یک جمع ولایی و انقلابی با هدفی مقدس، دور هم جمع شده‌اند که خودش مایۀ خیر و برکت است. دوم این‌که، هر کدام از اعضای جلسه، خودشان به عنوان یک مدیر و راهبر در شهرستان‌های استان گیلان در زمینۀ فرهنگی، ادبی و هنری فعالیت می‌کنند. و سوم این‌که، تمام تلاش اعضای جلسه، اجرا کردن منویات مقام معظم رهبری در امور فرهنگی، به‌ویژه ادبیات است که ان‌شاءالله در این زمینه موفق باشیم. این جمع می‌خواهد در زمینه‌هایی ورود کند که شاید خیلی از انقلابیون، علاقه یا توان ورود به آن حوزه‌ها و طبع‌آزمایی در آن را نداشتند.
ـ تعداد قابل توجهی از اعضای آفتابگردانها در هر دوره که از رشت، انتخاب می‌شوند غالباً از اعضای همین جلسه‌اند. به نظر شما این تنها یک اتفاق است یا سیر فعالیت‌های جلسه در این امر، دخیل است؟
بنای جلسۀ شعر ما بر نقد و مطالعه و هم‌اندیشی است. یعنی کسی در جلسه نمی‌آید که بَه‌بَه و چَه‌چَه بشنود بلکه می‌آید که شعرش نقد شود و یاد بگیرد، در این امر هم هیچکس مستثنا نیست. اساتیدی هم که تا به حال توفیق داشتیم در جلسه از حضورشان استفاده کنیم، روند و مدل جلسه را تأیید کرده‌اند. این روش، بی‌تردید باعث شده در مدت زمان کوتاهی، اعضاء به رشد چشم‌گیری، دست پیدا کنند. همین‌طور گزینش افراد هم باعث شده تا عزیزانی با ذوق و قریحۀ سرشار، استعداد بالا و نگاهی کاملأ انقلابی، وارد جلسه بشوند و در نهایت اهدافی که برای جمع در نظر گرفته شده نیز موجب تکاپو و پویایی دو چندان جمع شده است. پس بی‌تردید هم از جهت فنی و هم از جهت فکری، این جلسه در راستای هدفی است که مؤسسۀ شهرستان ادب در کشور دنبال می‌کند و بدون شک، زمینه‌ساز پیشرفت‌های بیشتر اعضای جلسه خواهد شد.
ـ شما خودتان عضو دورۀ دوم آفتابگردانها بودید. آشنایی شما با آفتابگردانها چگونه اتفاق افتاد؟
از طریق دوستان شاعرم امیر خان‌پرور و امیر توانا آشنا شدم.
ـ تأثیرات دورۀ آموزشی آفتابگردانها بر فعالیت‌های ادبی شما چگونه بوده‌است؟
مطمئنأ دورۀ آفتابگردانها یکی از عوامل بسیار مهم زمینه‌ساز شکل‌گیری جمع و جلسۀ ما در رشت بود. علاوه بر این که استفاده از اساتید بزرگ کشور و آشنایی با آنها به طور شخصی بر نحوۀ شعر سرودن و نگاه جدید بنده به ادبیات نقش بزرگی داشت.
ـ شما فعالیت زیادی با مداحان کشور داشتید و دارید. آیا فعالیت در این حوزه را در راستای شعر آئینی می‌دانید یا شعر هیأت و شعر آئینی را دو حوزۀ مجزا از هم می‌دانید؟
این دو را از هم جدا نمی‌دانم. بی‌پروا باید عرض کنم که متأسفانه این تقسیم‌بندی‌ها بیشتر به خاطر بی‌سوادی و تنبلی بعضی شاعران متعلق به هیأت‌ها و همین‌طور به خاطر موضع‌گیری‌های بعضی روشنفکرنماهای ضد شعرِ اهل‌بیتی شکل گرفته است. در واقع شعر اهل‌بیت، فارغ از این که در چه جایگاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد باید بهترین شعر و فنی‌ترین شعر باشد؛ فرقی نمی‌کند که برای جشنواره، سروده شود یا برای هیأت، باید بهترین باشد.
ـ و اما کلام آخر...
کلام آخر این است که جمعی، جوان مؤمن در گوشه‌ای از این کشور بزرگ به دور از هر گونه تبلیغات و امکانات، فقط برای رضایت کسی که لبخند رضایتش تضمین دنیا و آخرتشان است، با تمام وجود کار می‌کنند که به دعای خیر عزیزان محتاج‌اند.