دفتر شعر

شهرستان ادب: شعر پنج شاعر جوان انقلاب و از اعضای دوره آموزشی آفتابگردان‌ها که امروز حاج امیر عباسی برای شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) در نماز جمعه خواند در شهرستان ادب منتشر می‌شود. سرایندۀ این شعر آقایان حجه الاسلام سیدمحمدمهدی شفیعی، جواد شیخ الاسلامی، سعیدتاج محمدی، سیدعلیرضا شفیعی و محمدرضا شفیعی هستند:

بر جبین آسمان آثار غم شد آشکار
اشک می ریزند نم نم ابرهای داغدار

در میان سنگها آیینه ای تنها شده
روضه ی تنهایی اش هرگوشه ای برپا شده

غرق باران است هرکس جان او لایق شده ست
 باز عالم سوگوار حضرت صادق شده ست

حضرت صادق که جان ما فدای درس او
دانش‌آموزان او هستیم و پای درس او

یادگار مصطفی را قوم سرکَش می کِشند
خانه ی وحی و نبوت را به آتَش می کِشند

باز در چشمم غم مولا مجسم می شود
روضه های مادرش زهرا مجسم می شود

قصه ی تلخ هجوم گرگ ها بر خانه ای
ماجرای شعله و بال و پر پروانه ای

وای من شیخ الائمه بی عمامه بی ردا
زنده شد در خاطر من روضه های کربلا

آنچه پیرش کرده داغ کشته ی کرب و بلاست
آنچه دائم پیش چشم اوست شرح روضه هاست

روضه آن پیکر عریان به روی خاک ها
 بر سر او زخم ها بر پیکر او چاک ها

بر تن فرزند زهرا رد مرکب مانده است
داغ این بی حرمتی بر جان زینب مانده است

حاصل این روضه ها تنها نه اشک و آه ماست
خون اهل بیت پیغمبر چراغ راه ماست

خون حق نورست و در ظلمت چراغ راه ماست
تا قیامت راه ما از راه  خفاشان جداست

راه ما راه علی راه حسین بن علی ست
شاهراه ما درین بیراهه ها امر ولی ست

زور و تزویر و زر و عصیان کجا؟ایمان کجا؟
دین سلمان ها کجا دین ابوسفیان کجا

پیش روی ما بجز آیینه ی اسلام نیست
درد ما رد یا قبول نامه ی بر جام نیست

مرگ بر اسلام آمریکایی و مکر یهود
بشنوید این نعره های مرگ بر آل سعود

مرگ بر لبخندها و بر خیانت های گرگ
بر جنایت های آمریکای شیطان بزرگ

بار دیگر جنگ احزاب است و میدانی خطیر
این سوی میدان علمداریست بیدار و دلیر

شیعه را دشمن شناسی و تبرا باورست
شیعه را اینک کسی از نسل حیدر رهبر است

باز بانام حسین فاطمه, غوغا کنیم
جان خود نذر حریم زینب کبرا کنیم

شام با ویرانه هایش خطبه خوان درد هاست
خاک بحرین و یمن جولان گه نامرد هاست

دیگر از دست علمداری نمی افتد علم
چشم ناپاک حرامی ها نیفتد بر حرم

باز هم یک دجله ی دیگر ، عطش آورده است
کودکانی را که دریا با خودش آورده است
 
آن طرف در سازمان لال ها خون می خورند
کودکان را این طرف چون حرمله, سر می برند

از غم هم کیش خود داریم می‌میریم ما
 آه و صد افسوس مشکی پوش کشمیریم ما

راه ما راه شهیدان، حرف ما حرف امام
جنگ با مستکبرین تا رفع فتنه، یک کلام

فاش می‌گوییم خط قرمز ما فتنه است
فتنه‌ای که قلب مولا قلب امت را شکست

در صفوف ما، به غیر از شور بیداری مباد
در دل ما، جز شمیم و عطر هشیاری مباد

هر که یار فتنه شد، آگاهش از این کار کن
هر که در این راه خوابش برد را بیدار کن

خادمانی که برای میزشان دلواپسند!
پس کجا و کی به درد مردم خود می‌رسند؟!

وای اگر ایمان ما صرف بده بستان شود
باز بیت المال, بیت الحال نااهلان شود

بارالها! تشنه‌گان قدرت از ما نیستند
تشنه‌گان خدمت تو، اهل دنیا نیستند

با جهاد و صبر، آری فتح در دستان ماست
دست شیطان کی مگر بالاتر از دست خداست؟!

راه ما تا روز آخر راه سرخ کربلاست
پس بپاخیزید یاران وقت عاشورای ماست

در میان باد و توفان در میان فتنه ها
شیعه هرگز گم نخواهد کرد راه خویش را

شهرستان ادب: جمعی از بانوان آفتابگردان شعر بداهه ای درباره فیش های نجومی سروده اند. سراینده این شعر خانمها زهرا هدایتی، ریحانه ابوترابی، سایه رحیمیان نعیم، عذرا رشید نژاد، مریم اسدالهی و فاطمه عارف نژاد از اعضای دوره آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی (آفتابگردان‌ها) هستند.

ای شما که گرسنه هستید و عطشی هم به زور و زر دارید
سهم های کلان تان را از سفره ی انقلاب بر دارید ...

یک سری پول های توجیبی، یک سری پول های روجیبی
یک سری فیش های لو رفته، یک سری هم که مستتر دارید

صفرهای حقوقتان تک تک نقطه ی ختم زندگی ها شد
کارگرها گرسنه میخوابند، غیر خود ازکسی خبر دارید.

سفره هایی که خالی از نان است، چشم هایی که خیره بر در ماند
شاعری ، می سرود از وجدان، ولی انسانیت مگر دارید؟!

عید ها زیر نور مهتابی می نشینند و لیف می بافند
عیدها در طلا فروشی ها دسته جمعی بخر بخر دارید

میزهای بزرگ قدرت را هی بچسبید تا که در نرود
برسد‌ دست نسل بعدیتان، راستی چند تا پسر دارید؟

کارگرها فدای جیب شما، مرگها باد بر رقیب شما
شده رزق جهان نصیب شما، نکند خالق دگر دارید ؟

با نزول حقوق یک ملت جیب عالی صعود خواهد یافت
خانه و سفره های اعیانی… راستی توشه ی سفردارید؟

امت پابرهنه كودك نيست، غارتي كه شده است اندك نيست
حرف يك انحراف كوچك نيست، بيش از اين ها شما هنر داريد!

یادتان رفته پای این سفره، سالها نان مِهر او خوردید 
هان پسرهای بی وفا، انگار... یادتان رفته که پدر دارید

اي شما زاهدان اشرافي!مالکِ ملک های ناكافي!
كارتان روز و شب ريابافي! نقشه ها باز زير سر داريد…

دردهایی که در دلش دارد،زخم هایی که برتنش مانده
کم نبوده شما چرا دیگر، دست بر دسته ی تبر دارید؟!

این درخت بزرگ و نیرومند، انقلاب عزیز اسلامی ست
ریشه هایش همیشه پابرجاست، ای شمایی که گوش کر دارید!