«رسم دعبل» عنوان شب شعریست که هر هفته در حرم امام رضا (ع) برگزار می شود. در شب عید غدیر آفتابگردانها میهمان این شب شعر باشکوه بودند و توفیق خواندن شعری در مدح امیر المومنین را در حرم رضوی را پیدا کردند. اسامی آفتابگردانهایی که در این شب شعر به خواندن سروده هایشان پرداختند به شرح زیر است:

مجتبی خرسندی نخستین آفتابگردان حاضر در جلسه بود که این شعر را قرائت کرد:

برپاي تو کوه درد و غم سجده کند

نامت که نوشته شد قلم سجده کند

از بس که به سجده رفته ای در دل شب

حق است به تو که سجده هم سجده کند

محمد معروفی به عنوان دومین شاعر این سروده را تقدیم مستمعین کرد:

ای ناخدای کشتی ایمان

آیینه دار حضرت یزدان

گيسوي تو تجلی ظلمت

چشمان تو ستاره تابان

علی حقیقی سومین شاعری بود که برای شعرخوانی دعوت شد و غزلی خواند با این شاه بیت:

گفتم که شاعر حرمت می شوم ولی

هربار آمدم شده ام مثل لال ها

یوسف رحیمی به عنوان شاعر بعدی شعری خواند با این آغاز :

من همان زائری که می دانی

بیقرار از تب پریشانی

عابر کوچه های دلتنگی

خسته از روزهای ویرانی

عباس جواهری رفیع آفتابگردان دیگری بود که به شعرخوانی پرداخت:

چنان که  می برد عطش ز طفل تشنه تاب را

ندیدن ضریح تو ز من گرفته خواب را

محمد میرزایی بازرگانی دیگر آفتابگردان حاضر در جلسه غزلی خواند با این مطلع :

قلم در دست میگیرم

ولی ذهنم پریشان است

چه بنویسم از اوصافش

که او پیدا و پنهان است

سید حسین احمد پور تکلیمی نیز آفتابگردان دیگری بود که مستمعین را به این غزل میهمان کرد :

شکسته بال تر از من میان مرغان نیست

دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است

علی پورزمان نیز به عنوان آخرین شاعرشعری خواند ا این مطلع:

عشق معنا می شود در واژه هایم با علی

هر گره وا می شود وقتی بگويم یا علی