شاعر باید در مراحل استنتاجی خودش حضور داشته باشد، استنتاج در شاعر موقعی اتفاق می افتد كه پیرامون خود را درك می كند اما واقعیت این است كه به طور مثال ما در روزگار خودمان از عشق حرف می زنیم و باید پرسید كداممان عشق واقعی را می شناسیم؟
صحبت از عشق كه می كنیم، صحبت از دریافت حسی است، ریشه بیشتر شعری امروز تغزل و عاشقانه گویی است، پس می شود با مقداری آشنایی و شنیداری هم از صحنه هایی مانند انقلاب اسلامی و دفاع مقدس صحبت كنیم. 

 شعر گفتن از دفاع مقدس یا انقلاب بستگی به این دارد كه روایت ها با چه خلوصی به نسل های بعد برسد،  اگر روایت خودش دارای خلوص عاطفی و حسی باشد مسلما شاعر هم این را حس می كند و می تواند ثبت كند. مهم این است كه روایت ها غلو نداشته باشد و اگر روایت ها درست و سالم باشد چه در شعر و چه هر هنری می شود وقایع گذشته را باز آفرینی كرد.