شعری از مهناز دهقان
به لطف و مرحمت ادعای بعضی ها/
تمام هستی مان رفت پای بعضی ها
به اشک و گریه و ماتم چه زود خو کردیم/
واشک خسته شد از شانه های بعضی ها
همان که عاشق ما بوده یک زمان،حالا/
چه ساده رفت و شده آشنای بعضی ها
چه ساده هم دل ما زود باورش شد که/
همیشگی‌ست مرام و وفای بعضی ها
از آه و ناله و نفرین گرفته تا نفرت/
کم است هر چه بگویم برای بعضی ها
و چند کلمه و حرف حساب هم دارم/
اگر مجال شود با خدای بعضی ها
هزار بار صدا کرده‌ام تو را اما/
چرا نمیشنوی جز صدای بعضی ها
اگرچه دلخورم از هرچه بود و هرچه که نیست/
اگرچه سوخته ام در هوای بعضی ها
ولی هنوز در این لحظه های من خالی‌ست/
هنوز هم که هنوز است جای بعضی ها
مهناز دهقان.تبریز