شعری از دبیر آفتابگردان ها

جنگل پر از روایت افسانه ی تو بود
دریا همیشه دختر دردانه ی تو بود

آن کلبه ی محقر چوبین دوردست   
در گوشه ای غریب، پریخانه ی تو بود

 هر وقت حرف تازه برای قلم نداشت
آنجا که سر گذاشت غزل، شانه ی تو بود

 سرمست، گرد شمع شب شعر گشت و گشت
آن بی قرار سوخته پروانه ی تو بود

بر کوه کند دخترکی نقش شعر نو
پر شد تمام شهر که دیوانه ی تو بود

میخواند بی تو داروگی سال های سال
"جنگل پر از حکایت "افسانه" تو بود"

مرجان بیگی فر

دوره سوم آفتابگردانها

ما همه آفتابگردانیم