دفتر شعر

هنوز دست زمین مثل بید می لرزد

دلش از آنچه که بی پرده دید می لرزد

بخوان که چاره دنیا نماز آیات است

جهان از این همه درد شدید می لرزد

چقدر بوی غزل های غصه می آید

چقدر شانه شعر سپید می لرزد

چگونه خس خس سینه به من امان بدهد

صدااز این همه حرف بعید می لرزد

من از هبوط و از احساس درد بیزارم

دلم از آنچه که دنیا شنید می لرزد

سارافلاح

هرچند گناه کرده ای گاه، بیا
بازست در ِ خانه ی این شاه، بیا

حالا که حسین با تو راه آمده ست
ای زائر اربعین کمی راه بیا
 

سیده مرضیه یثربی

آن روز جولان حواشی بود در شهر
راحت بگویم: اغتشاشی بود در شهر

می خواستی بیرون بیایی، پیش پایت
از هر جهت آماده باشی بود در شهر

در هر خیابان بوی گیسویت می آمد
انگار فصل عطر پاشی بود در شهر

از انعکاس چشم تو فیروزه پاشید
بر رنگ و روی هرچه کاشی بود در شهر

دل دادم و دور دلم خطی کشیدی
این اتفاق دلخراشی بود در شهر

اینجا همه در عشق بازی خبره هستند
قلب من اما حیف ناشی بود در شهر

"محمدجواد قیاسی"

بسم الله النور

در اینجا خستگی معنا ندارد
کسی از بذل جان پروا ندارد
قلوب مومنین جمع است اینجا
که اینجا«من،خودم،تنها»ندارد

#پیاده_روی_اربعین

سارا رمضانی

آفتاب

سراغت را می گیرد

آیینه ای مقابلش می گذارم؛

ناگهان

لبخند می زند.